رقیه سعیدی نژاد

به گزارش چامه شمال به نقل از پایگاه خبری تیرنگ، بکوشی: کشتن اد دفه: یک دفعه خرنی: خوردن

معادل فارسی ضرب المثل: اگر بکشی، فقط یک بارمیتوانی بخوری ولی اگرشیرش را بدوشی، دائم می توانی بخوری. مازندرانی ها یکی از راه های ارتزاق و کسب درآمدشان تولید شیر گاو یا گوسفند است که سابق براین به صورت سنتی ماست و پنیر و کره و سایر محصولات را تولید می کردند اما امروزه اغلب دامداران شیر های تولیدی را به کارخانجات لبنیاتی می سپارند تا مردم از فراورده های لبنی به صورت بهداشتی تر و استاندارد تر طی مدت زمان بیشتری بهرمند شوند. برای همین وقتی حیوانی بعداز آبستن شدن به شیردادن می افتاد برایشان بسیار ارزشمند بودو اغلب کنایه ها یا مثال ها به آن حیوان شیرده باز می گذشت.

سهراب بعد از فوت شِه پیِر اَتّا جِوان نااهل دِه بالا بیه، اهالی دِه بالا خَلِه ِونِه دَس گَلِه داشتِنه نِصف شو مَحلِه دِلِه داد و بیداد کِرده بَعضی ماقِع الِکی هِمسایه وچِه رِه وَنگِ وا دائِه که مَردِم بیدار بَوِن شِه خُوردِه خاخِر جا دعوا گیته وِرِه زوئه مَردِم اِمونِه وَچِه رِه وِنِه دس جا گیتنه خِلاصه خَلِه نَخِش ریکا بیه، شو یا روز وِنسه فرخ نَکِرده. اَتا نِماشون تَکیه جِلو اتا گوکِزا بدیه که مَش عابدین گوکِمار زاک بیه، وِره رَم هِدا دَرّه دِله وِنِه لینگ بشکِسه مَحله آدِمو که این صَنه رِه بدینه بوردِن مَش عابدین رِه بتنه مَش عابدین دو بَهیت بموئه شِه گوکِزای چَخ تا وِره دَهره دِله پیدا هاکِرده بوردِه گوکِلوم دَوسِه بِمو شهربانوخاله پیش وِنِه ریکای گِله رِه هاکِنه بدیه شهربانوخاله نِخار تَن دارنِه لا دله دِمبدائِه بی بی خَیرون رِه صِدا بَزو دِتایی وِرِه بوردنه شهر مریض خِنه ورِه دِوا دکتر هاکِردنه بیاردِنه مَحله . تا آخر شو سهراب نیَمو سِره نِماشون بَهیه تا بِمو بدیه هِمساینون اینجه دَرِنه حولِ َبِمرده بته مِه نِنا چِتی بَهیه شِما چه اینجه دَرنی بی بی خَیرون بَته خِدا تِه جِوونی جا رَحم هاکِرده ته نِنا دهیه مِردِه مش عابدین وِره نِجات هادا سُهراب شِه سر ره دمبِدا بِنه بته من ونه دور گِردمبه صِواحی شومبه گوره روشمبه یا کشمبه ونه گوشت ره روشمبه شِه جان مار ره ورِمبه بستری کِمبه. بی بی خَیرون بته: جانِ پِسر تِه دور بَگِردم تِه مار تِمام دارایی هَمین 4 تا گو هَسّه وِنه خرج رِه دنه تِه وشون ره بروشی تِه مار تا خار بَهووه چِتی شمه روزی ره در بیاره ته برو به جای اینکه وشون رِه بَروشی وشونه شیر ره صُب به صُب بَدوش بَوِر شهر بَروش شه مارِ دِوا دکتر خرجِ هاده . سهراب از اون شو هَر روز صِواحی راس بیه گو هاره دوشیه شیرره وَرده شهر روته کم کم شیر بهیته ماس بزو تِلم زوئِه کَره و دُو گیته وشون درآمد بالاتر بورده دیگه اَنده روز تا نِماشون خسته بیه که شرّ دِنبال دَنی بیه ونه نِنا کم کم خار بهیه وِه دِ سال سَر خلِه گو اضافه هاکِرده الان اَتا دامداری دارنِه که روزانه 400 کیلو شیر دنه کارخِنه 7تا کارگر ونه دست بِن درنه روزی خِرنِه و عاقبت بخیر بهیه.

انتهای پیام/