یادداشت وارده

به گزارش چامه شمال، به نظر می‌رسد عملکرد مجموعه حاکمان این استان در برخی از سازمان‌ها و دستگاهای اجرایی نه موافقین دولت را خشنود کرده و نه مخالفین را!

در مقوله انتصابات نه تنها بهبود پیدا نکرده بلکه در جاهایی یک گام عقبگرد کرده و از چاله‌یِ انتصابات ضعیف به چاه انتصاباتِ افراد مسئله‌دار افتاده‌ایم و نه دولت و نه نمایندگان، مسئولیت این وضعیت را به عهده نمی‌گیرند.

دخالت برخی از نمایندگان در امور دولت، اگر چه در تضاد با روح قانون و اصل تفکیک قواست اما آنقدر عادی و معمول شده که می‌توان از آن به پایه و ریشه اینگونه رفتارها نام برد که در تضاد و مغایرت با منویات مقام معظم رهبری است.

قانون هر چه می‌خواهد بگوید اما آنچه واقعیت موضوع است این بوده که برگی از درخت دولت در این استان پایین نمی‌افتد جز اینکه با اجازه طیفی از نمایندگان و برخی از سیاسیون دونبش باشد یا رضایت آنان به هر طریقی اخذ شود؛ موضوعی که هرچند نوشتن از آن کلیشه‌ای و تکراری شده اما به نظر می‌رسد که این موضوع بار دولت و کشور را برای رسیدن به مقصد تغییر داده و به یک تراژدی تلخ در حکمرانی نظام اداری بدل شده است.

این وضعیت  در دوره اخیر در استان‌ مازندران که سال‌های سال از توسعه پایدار دور مانده، به مراتب نگران کننده تر است.

در مازندران، دخالت  تعدادی از نمایندگان و عملکرد ضعیف و منفعلانه مدیران بیشتر محسوس است تا جایی که استقلال  برخی از نهادهای اجرایی به تنزل رسیده است؛ تقریبا هیچ اقدامی بدون هماهنگی با نمایندگان انجام نمی‌شود و این موضوع در انتصابات مدیران، بیشتر خودش را نشان می‌دهد.

دخالت نمایندگان در امور دولت وقتی نگران‌کننده‌تر می‌شود که نمایندگان مجلس مسئولیت عواقب اقدامات‌شان را نمی‌پذیرند و خودشان را در تقصیرهای کوچک و بزرگ سهمیم نمی‌دانند اما در نقطه مقابل می‌بینیم که یک نماینده مردم، آسفالت شدن یک کوچه در یک روستا را با ذوق و شوق و به عنوان عملکرد خودش مانور می‌دهد و استوری می‌کند.

این مثال، تصویر جالب و واقعی از وضعیت تشتت‌بار در نظام انتصابات را نمایش می‌دهد اما هر چه باشد استاندار نماینده ارشد دولت در استان است و او مسئول اصلی وضعیت فعلی این استان به‌ویژه انتصابات است.

بدون تعارف باید گفت دولت چهاردهم در استان مازندران تاکنون برخی از مدیران را در سطح ادارات‌کل و سازمان ها منصوب نکرده است که از مدیر قبلی آن اداره، توانمندتر و کارآمدتر باشد بلکه در بسیاری از موارد حتی به طرز محسوسی مدیران منصوب شده ضعیف‌تر از مدیران قبلی هستند. مدیرانی خنثی، ضعیف و فاقد انگیزه که حضور چنین مدیرانی، بی‌گمان به رشد سازمانی کمک نخواهد کرد.

انتهای پیام/