حسین احمدی

به گزارش چامه شمال، خبرنگاران مازندرانی به بهانه برگزاری این جام، بار دیگر یک گعده خبری را تجربه کرده و در سایه‌ی همدلی، رقابت و رفاقت کردند.

سازمان بسیج رسانه مازندران برپاکننده جام امید بود و شهرک صنعتی شهید مصطفی خمینی ساری نیز رسانه‌ها را میزبانی کرد.

در روایت اول، شنونده عملکرد مدیران بودیم و تلاش‌هایشان را مکتوب کردیم. از استاندار گرفته تا مسئولان دستگاه‌های اجرایی همگی با شور و حرارت خاصی از عملکردشان گفتند و ما هم چرتکه به دست، آمارهای ارائه شده را راستی‌آزمایی می‌کردیم.

دوست داشتیم در این محفل، پرسشگری هم داشته باشیم و تنگناها و معضلات را یک بار دیگر گوشزد کنیم اما دریغ از وقت که امان نداد و شنونده صِرف شدیم. پرسش‌ها را در حافظه خبری‌مان ثبت کردیم برای مجالی دیگر، اگر فرصت بشود، اگر فرصت بدهند!

جام رسانه‌ای امید بدین‌جا ختم نشد و در روایت دوم با همراهی برخی مدیران راهی کارخانه‌های "آکام پروفیل" تولیدکننده لوله و پروفیل از ورق فولادی و "آورتا" تولیدکننده در و پنجره یو پی وی سی شدیم.

در بدو ورود، تابلوی بزرگی چشم‌مان را نوازش کرد. تابلویی که پُر از چهره بود. تصویر یکدلی کارگران همین واحد تولیدی که در کنار مدیران‌شان خلق کرده بودند. بر متولیان این کارخانه درود فرستادیم که قدردان کارگران‌شان هستند.

دو کارخانه مذکور، خط تولیدشان را برای خبرنگاران به نمایش گذاشتند و نشان دادند کارگران ایرانی پای‌کارند تا کشور عزیزمان پُر از رونق و تولید باشد.

سر و صداهای ناهنجار، دود مشمئزکننده و سرما امان‌مان را بُرید اما خاطرجمع بودیم لختی بیشتر در فضای تولید نمی‌مانیم ولی غصّه کارگران، غصّه‌دارمان کرد.

گردِ مدیران واحدهای تولیدی حلقه زدیم تا حرف‌هایشان را بشنویم و راوی باشیم. معضلاتی که در صنایع دیگر بارها مرور کرده بودیم. دردهایی که ماهیت‌شان یکی است و از عدم حمایت از تولید می‌گوید... از موانع تولید، عدم همراهی بانک‌ها، نبود سرمایه در گردش، کمبود کارگر و...

تکرار مکررات است صحبت‌های تولیدکنندگان و قِل می‌خوریم سمتِ موتور محرکه تولید. سمتِ کارگران سختگوش و نجیب. کارگرانی که رزق‌شان حلالِ حلال است.

کارگران این دو واحد تولیدی در مصاحبه با ما، اندک گلایه‌ای از پایین بودن دستمزدشان داشتند اما جانانه، زمستان را تاب می‌آورند تا خط تولید سرپا بماند. همین کارگران ایرانی که موجب افتخارمان هستند و کیفوریم از همت‌شان.

هرچند خود، کارگری در عرصه تولید محتوا و رسانه هستم و با دردهای این قشر بیگانه نیستم اما سر تعظیم در برابر سختی‌ها و تلاش‌های این قشر ارجمند فرود می‌آورم و به خود می‌بالم که وطنم جهادگرانی اینچنینی دارد. آنانی که در خطِ مقدم تولید می‌جنگند و خم به ابرو نمی‌آورند.

عکس یادگاری پایان بخش جام امید بود و آن قاب را به یادگار گذاشتیم تا یادمان بماند بیشتر از حال تولید بپرسیم و جانانه‌تر، پشت و پناه‌شان باشیم.

جام رسانه‌ای امید که قصد دارد امیدآفرینی کند ایده جالبی را به نمایش گذاشت و نشان داد که می‌شود با ابتکار نو و خلاقانه، رسانه‌ها را پای کار آورد و رونق را رقم زد.

این روزها که بمباران شبکه‌های معاند، خاموشی ندارد برگزاری برنامه‌هایی از این دست راهگشاست و مطبوعات را از سکون و خمودی خارج می‌کند.

جام امید نشان داد که با همت می‌شود با یک تیر دو نشان زد و تولید را رونق بخشید؛ رونقی از جنس رسانه و صنعت.

و در پایان اینکه؛ به نوبه خودم اگر جامی در میان باشد، آن را به کارگران ایرانی تقدیم می‌کنم چرا که دریافتم تا آنها هستند، تولید رونق دارد و امید زنده است.

انتهای پیام/

#پیشرفت_ایران

#پیشرفت_مازندران

#اخبار_امید_آفرین