"ورف‌چال"؛ یک عاشقانه برفی

کد خبر : 1123
1402/02/17
0
https://chameshomal.ir/1123
چاپ

"ورف‌چال"؛ یک عاشقانه برفی

دیروز پشت تمام مردان اسک، برف نشسته بود. آدم هایی که پشت سرهم مثل صفی از برف می آمدند و می رفتند. زیبا و دنباله دار.

رقیه توسلی

به گزارش چامه شمال، روستای آب اسک در کیلومتر 90 جاده هراز واقع است و ورف چال، واژه مازندرانی و آیینی ست که اهالی روستای اسک در اردیبهشت ماه، چاهی را در آن از برف پرمی کنند.

مردان، دیروز به دامنه دماوند و منطقه "اسک وش" رفتند و به باور و سخن مرشد خود سیدحسن ولی که گفت "باید هر سال، چاه از برف پر گردد"، عمل کردند.

کوچک و بزرگ نمی شناسد این ورف چال. همه می روند. با بیل و طناب و چوبدستی. دیروز پشت تمام مردان اسک، برف نشسته بود. آدم هایی که پشت سرهم مثل صفی از برف می آمدند و می رفتند. زیبا و دنباله دار.

بسیاری شان پایین کوه بودند. همان ها که با بیل برف ها را، قطعه قطعه می کردند و جوان ترهایی که تکه های بزرگ و بزرگ تر را تا چاه می رساندند.

دیروز کوه مملو از آدم هایی بود که به آیین و تاریخ خود احترام می گذارند. چه غوغای چشم نوازی! چاه با برف قد کشید و دشتِ لار، امسال هم از همهمه مردان اسک لبریز شد.

این روز چه داستان خوبی دارد... وقتی آدم ها در تب رسیدن، می کوشند و می بینی چاه، هر تکه برفی را که می بلعد، آسوده خاطر است و می داند مرد بعدی با برف بعدی در راه است.

یک "ورف چال" دیگر هم در ییلاق پرونده اش بسته شد تا خاطره این روزآیینی به یادگار بماند و طعم چای و خنده های شاد و دستان سرخ در دل دماوند.

انتهای پیام/