حسین احمدی

به گزارش چامه شمال، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مدت کوتاه صدرات، دو مرتبه از کارخانه چوب و کاغذ مازندران بازدید کرد. بازدیدی که برای پروژه‌های نیمه‌کاره تالار مرکزی و کتابخانه مرکزی ساری - که حدود دو دهه درگیر ساخت و سازند - اتفاق نیفتاد. حضوری که نشان از اهمیت فعالیت این مجتمع تولیدی دارد.

آقای وزیر که این‌بار برای جشن خودکفایی در تولید کاغذ کتب درسی به ساری سفر کرد، بارقه‌های امید روشن گشت و شادمانی زیر پوست شهر جاری شد.

چوب و کاغذ مازندران که در دولت گذشته به احتضار افتاده بود و هر روز صدای کارگرانش بلند بود، حالا به بهره‌وری رسیده و خبرهای خوشی از آن به گوش می‌رسد. خبرهایی از جمله افزایش تولید و خودکفایی در کاغذ کتاب‌های درسی.

همیشه برایم این سوال مطرح بود که چرا اغلب صنایع در مازندران عاقبت‌بخیر نمی‌شوند و سرانجامی ندارند و این مساله در رابطه با چوب و کاغذ مازندران نیز صدق می‌کند. اما انگار دولت سیزدهم قصد دارد این سوال را تماماً از ذهن ناامیدم پاک کند.

گویا این دفعه کارخانه تولید کاغذ قصد دارد تابوی بی‌‌فرجامی را بشکند و با رسیدن به حداکثر تولید، پرچم خودکفایی را در مازندران را به اهتزار درآورد.

چند سالی می‌شود که مقام معظم رهبری نامگذاری شعار سال را به تولید و اشتغال اختصاص داده که همین اشارت نشان می‌دهد کشورمان در بزنگاه حساسی قرار داشته و نمی‌توان رونق تولید را در جنگ اقتصادی نادیده گرفت.

برای دستیابی به این امر مهم باید مدیران ملی و استانی پای کار بیایند و با حمایت همه‌جانبه، معضلات پیشِ روی تولید را مرتفع کنند تا تولیدکنندگان با فراغ بال به رونق بیندیشند.

در روزهای گذشته که از چندین واحد صنعتی بازدید داشتم و از نزدیک موانع تولید را مشاهده کردم، دیدم که رخسار تولیدکنندگان زرد است و رمق چندانی برای ادامه کار ندارند. آنها از دست بروکراسی اداری، عدم حمایت بانک‌ها و پیگیر نبودن متولیان امر، دیگر توانی برایشان نمانده و دلشان خون است.

چوب و کاغذ مازندران هم از این امر مستثنی نیست و به دردهای متنابهی مبتلاست که باید درمان شود و در پسِ شادمانی خودکفایی مغفول نماند.

مدیرعامل این شرکت که دو ماه پیش، با خبرنگاران گفتگو کرد و پاسخگوی سوالات‌شان بود، دردها را اینگونه شرح داد: کمبود برق در تابستان، اُفت گاز در زمستان، صدور بخشنامه عدم تحویل چوب در ایام تعطیل، فرسوده شدن بخشی از تجهیزات کارخانه، تاسیس شهرک صنعتی سلولزی و مافیای کاغذ.

موارد مذکور شاید بخشی از تنگناهاست که عنوان شده و حتماً ناگفته‌هایی مانده که برای گوش‌های شنوا روایت خواهد شد. معضلاتی که با تدبیر و همبستگی بین‌بخشی و پیگیری مرتفع خواهد گشت.

حالا که صنایع چوب و کاغذ مازندران پا گرفته و کاغذ کتب درسی را تامین می‌کند، انتظار داریم متولیان امر این خودکفایی در توليد را حامی باشند و با همراهی همه‌جانبه، ظرفیت‌های خالی این شرکت را به تولید برسانند تا هیچ ایرانی دیگر کاغذ غیروطنی ورق نزند.

به امید روزگارانی که دود سفید رونق از دودکش‌های چوب و کاغذ مازندران فروکش نکند و تولید همیشه لبخند بزند.

انتهای پیام/