به گزارش چامه، این اولین بار نبود که صدای تپش و لرزش دست مدیری را می شنیدم و می دیدم. بارها با مسئولین کم تجربه ای مصاحبه کردم که با دیدن خبرنگارجماعت ضربان می گرفتند و دیگر خودشان نبودند.

این بار در صبحی زمستانی به نشست خبری مدیرکل منابع طبیعی دعوت شده بودم و روبروی مدیری جوان نشستم که هنوز چم و خم مدیریت را یاد نگرفته و عاری از فن بیان بود.

مدیرکل محترم دقایقی کوتاه درباره کربن سخن گفت و از اینکه باید با درختکاری، جذب کربن را افزایش دهیم. خدا رو شکر اندک سخن گفت چرا که نگران سلامتی شان شده بودم.

نوبت به سوال خبرنگاران که رسید، معاونین یک به یک پاسخ ها را می دادند و مدیرکل هم شنونده بود. حسی خوبی داشت به گمانم، نه خبرنگاری می کرد و نه مدیریت بلکه تنها بیانِ معاونینش را ورانداز می کرد.

بعد از جلسه که خبرها را رصد کردم، همه موارد مطرح شده از سوی معاونین به زبان مدیرکل در رسانه ها نقل شده بود و ایضاً هم بنده راه همکاران را رفته بودم‌. شاید اهالی رسانه می خواستند آبروداری کنند.

این چند سطر را قلمی کردم که بگویم ملاک تعیین مدیران چیست و چرا اینگونه افسار یک مجموعه بزرگ و حیاتی به کارنابلدانی سپرده می شود که از فن اولیه مدیریت بی اطلاعند و فراوان تپق می زنند.

در دولت انقلابی انتظار بود که مدیران ارشد استانی حداقل مصاحبه ای با این مدیر جوان ترتیب می دادند و دانش فنی، کلامی و اجرایی اش را می سنجیدند.

گویا دیگر همچون دو دهه گذشته، ظاهرِ مدیران هم تاثیری در انتخاب شان ندارد و اغلب معاونین این اداره هم ار روی دست جناب مدیرکل نوشته اند.

البته ناگفته نماند این مدیر جوان چند سال پیش هم حکم معاونت برایش مُهر شده بود اما هنوز جوهر امضایش خشک نشده بود که بعلتی که امکان بازگو کردنش نیست، برکنار شد. در اینجا این سوال مطرح می شود شخصی که حکم معاونتش پس از امضا، کم لم یکن می شود چگونه به یکباره بر مستند مدیرکلی جلوس می کند. و این سوال پیش می آید مشکل قبلی حل شده یا حلش کردند؟

با کنکاشی در نحوه انتخاب جناب ایشان دریافتم که رابطه ای بس صمیمانه با رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور دارند و این روابط حسنه کارها را پیش می برد.

با جستجویی در انتصاب های اخیر این اداره کل درخواهید یافت که اغلب مسئولیت ها به نزدیکان مدیرکل سابق و رئیس فعلی سازمان جنگل ها سپرده شده است گویا که جناب پایتخت نشین همچنان اصرار دارند مدیرکل هم باشند و دل از مازندران نکندند.

نگارش این سطور را وظیفه دانستم تا به متولیان امر بگویم واجب است که قبل از انتصاب مدیران حداقل با آنها همکلام شوید تا ببینند از پسِ یک نشست خبری بر می آیند یا خیر، مابقی امور بماند.

در پایان امیدوارم که تپش های جناب مدیرکل، گریبان منابع طبیعی را نگیرد و ضربان پُرنبض جنگل ها بیشتر و بیشتر نشود.

منبع: مازنیوز

انتهای پیام/