نذر ارباب

تا ابد خادم این تبار محترمم

اعلامیه اش را به دیوار حسینیه که می بینم، وا می روم. پیرغلام رفته. "کربلایی اسرافیل" رفته. آنهم حالا. حالا که باید مهمان داری کند و مجلس اربابش را بچرخاند.

در باب برگزاری مسابقه جایزه بزرگ اهداف پروازی بابلسر؛

آسمان احمدکلا ابری بود

جمعه گذشته احمدکلای بابلسر میزبان ۱۵۰ تیرانداز اهداف پروازی در مسابقه جایزه بزرگ تراپ بود. جایزه بزرگی که بزرگی‌اش تحت‌تاثیر رفتارها و کُنش‌های ناپسند قرار گرفت و کام همگان را تلخ کرد.

نذر ارباب

وقت قرار است

من با امام حسین حرف زدم. او من را شنید.

نذر ارباب

از عناوین جهان خادمی ات ما را بس!

توی آسانسور همدیگر را می بینیم. من و آقارضا که کوچکترین عضو آپارتمان است و بگمانم پنج سالش هنوز تمام نشده باشد.

بلندمرتبه‌ها را چه کسی خاموش می کند؟

شب‌های ساری طعنه زده به شب‌های لندن و اینجا بلندمرتبه‌های نورانی چشم هر رهگذری را خیره و متفکر می کند.

دست از سر هم برنمی داریم

یکی دو روزیست دارم فاصله ام را با موبایل رعایت می کنم و جایش را داده ام به ابزار و ادوات دیگر.

۱۳ تلنگر رسانه‌ای به دولت سیزدهم

دولت سیزدهم روی خوشش را به فرهنگ، هنر و رسانه مازندران نشان نداد و در مدت کوتاه، دو مدیر بر مسند این ادار‌ه‌کل نشستند.

دائماً یکسان نباشد حال دوران!

اجازه می دهم چشمم مثبت ها را ببیند و راضی باشم. ولو یک انسان مختصر شاد.

قیمت ها شیر شده‌اند

"آفاق خانم" تازگی ها دخترش را عروس کرده. پیش از این هر وقت توی گذر می دیدمش کلی خوش و بش و همسایگی بود که بینمان ردوبدل می شد اما اوضاع تغییر کرده و حالا عجیب توی لاک است.

یک کمی بیشتر از استعفا

استعفا پشتِ استعفا... استعفا برای دستيابی به کرسی بزرگ‌تر... برای منفعت شخصی... برای رسیدن به قدرت افزون‌تر.

رفت و برگشت "پورحسین" به اداره منابع‌طبیعی بابل؛

معارفه‌ی آن تودیع

روال بر این منوال است مدیری که تودیع می شود دیگر در همان مسئولیت معارفه نمی‌گردد اما در اداره‌کل منابع‌طبیعی مازندران منطقه ساری گویا اینگونه نیست‌.

۴۰ استخدام غیرقانونی در ۵ ماه؛

منابع طبیعی حفاظت نمی شود

برای پانزدهمین بار است که نمی شود. خیلی علاقمند بود به پشت میزنشینی و اداره. اغلب امتحانات استخدامی را گذرانده بود. دیگر یَلی شده بود برای خودش در آزمون بازی. در رصد آگهی‌های جذب نیرو.

در پناه تو

"خاتون"، هرروز جور قشنگی صدایتان میزند...

خوشا راهی که پایانش تو باشی

من هم می‌شوم شکل آقای راننده. دست و پایم را گم می‌کنم با دیدنشان و مشتاقی عجیبی می‌ریزد توی قلبم.

اردیبهشت به وقت کتاب

روی صندلی یک غُرفه نشسته ام و به چهره های ناآشنایی نگاه می کنم که با یک وجه اشتراک زیبا در کنار هم اند. اینکه کلمات و جملات می تواند از همه شان دلبری کند. اصلا اردیبهشت است و همین نمایشگاه آدم ها و کتاب هایش!