و عشق نجات می دهد!

تلویزیون روشن است و کرانه باختری و نوار غزه را دارد نشان می دهد. نظامیان اسرائیلی خیلی ابزار و یراق بسته اند به خودشان. چکمه و اسلحه و کلاهخود و باتوم و نارنجک.

رمضان ها دلشکسته ترینیم، مَهدی جان!

یازده ماه سال، سلام و سکوت و اشک به کنار مولاجان، این ماه به کنار... رمضان که می آید داغ دل مان از همیشه ی روزگار، تازه تر است...

این اسفندهای ولرم

توی صف عابر بانکم که زن و شوهری سَر می رسند و جاگیر شده نشده صدای مرد می پیچید: دویست تومان مونده از سه تومانی که صبح ریختم به کارت.

پروژه های اسفندی

اجرای پروژه های سطحی در ایام پایانی سال، اپیدمی جدیدی است که ساری به آن مبتلاست.

بوی عطر خُتن و نرگس و ریحان آمد

شال و کلاه کرده ایم تا چلچراغِ جمکران... تا سایه سارِ قُم... تا با هر زبانی که بلدیم از نیمه شعبان بگوییم... از زادروز صاحب زمین و زمان... از شما امام آخر دنیا!

مدیر نکاریم، درخت بکاریم!

بوم، بوم، بوم... این صدای قلب من نبود، صدای سخنران بود. تپشی که از چندمتری هم شنیده می شد.

نوبت عاشقی

چامه / رقیه توسلی

برداشت آخر

چامه / رقیه توسلی

وقتی دیپلماسی قندیل می بندد؛

معاهده یخ زده

با یکی دوتا مسئول گفتگوی تلفنی می گیرم و با مصاحبه های مردمی که از صف نانوایی، نفت و لوازم گرمایشی گرفته بودم، شروع می کنم به نوشتن حکایت قطعی گاز و بدعهدی ترکمنستانی ها.

به بهانه انتشار ۱۰هزارمین شماره روزنامه قدس؛

ما همه ایم...

روزنامه نگار که باشی دیگر خودت نیستی.